Niet iedereen hoeft je aardig te vinden, en dat is oké
Dit is mijn 9e jaar als ondernemer, waarvan ik er nu bijna 7 fulltime als ondernemer werk. 7 jaar geleden besloot ik, zwanger van mijn eerste kind, dat ik niet meer voor een baas wilde werken. Ik werd niet gelukkig van elke dag in de file, werk doen waar niet mijn hart lag en niet mijn eigen ding kunnen doen. Ik had geweldige collega’s en een fijne baas, daar lag het niet aan. Het ondernemerschap riep me.
Geen moment heb ik spijt gehad van die keuze. Natuurlijk was het niet altijd even makkelijk, maar dat hoeft ook niet.
In die 9 jaar heb ik meer geleerd dan ik ooit in loondienst had kunnen leren. Ik sprong in het diepe, nog voordat ik goed kon zwemmen.
Als ondernemer ben je natuurlijk niet alleen met je vak bezig. Je doet daarnaast ook aan marketing, de administratie, netwerken, enzovoorts. Zeker de laatste twee vind ik lastig en niet leuk om te doen. Maar hé, het hoort er nou eenmaal bij.
De laatste tijd irriteerde ik me steeds vaker aan het gevoel dat ik soms had, dat mensen gebruik (of misschien wel misbruik) van me maken. “Wil je dit even gratis voor me doen?” Tuurlijk, ik help je graag! Ook als ik eigenlijk geen tijd had. Ik vond het lastig om te zeggen dat mensen gewoon moeten betalen als ze een dienst afnemen.
Ik zette eens op een rijtje wat ik allemaal gratis doe voor mijn doelgroep en mijn klanten. Ik kwam tot dit:
- Blogs (ruim 400 artikelen op mijn website!)
- Nieuwsbrieven
- Challenges
- Verschillende e-books
- Gratis groeigesprekken
- En sinds kort ook webinars
Toch best veel.
Toen ik me dit realiseerde ben ik direct gestopt met de koffiedates. Als in: “Ik zie dat jij webwinkeliers helpt, ik heb een webwinkel. Zullen we eens een kop koffie drinken om te sparren?”
Mensen die zo’n bericht sturen zijn vaak alleen uit op gratis advies en willen geen dienst afnemen. Doe ik niet meer dus. Wil je met me sparren over je webwinkel, dan hoort daar een passende vergoeding bij.
Wat mij enorm geholpen heeft is dat ik sinds vorig jaar werk met een VA (virtual assistant). Bijna alle verzoekjes en aanvragen komen nu bij haar terecht. Zij legt heel duidelijk uit wat de mogelijkheden zijn, waardoor ik me niet meer lullig voel om telkens ‘nee’ te zeggen.
Toch bleef het ongemakkelijke gevoel.
Voor mijn verjaardag kreeg ik het boek ‘Nice girls don’t get the corner office’, van Lois P. Frankel. De tekst op de achterkant begint met ‘Lieve meisjes komen niet ver’. Tja, daar was ik inmiddels ook achter.
Drie lessen uit het boek zijn me vooral bij gebleven. Deze deel ik graag met je, wellicht heb jij hier ook iets aan. Ik ben vast niet de enige die soms worstelt met het hebben van een zakelijke instelling.
1. Niet iedereen hoeft je aardig te vinden, en dat is oké.
Waarom zei ik steeds ‘ja’ op verzoeken van mensen waarvan ik al wist dat ze geen klant zouden worden? Of die voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Ik werd daar niet gelukkig van. Maar ik wilde die mensen ook niet teleurstellen. Ik wilde dat ze me leuk vonden.
En dat vonden ze ook. Omdat ik ze gratis advies gaf waarmee ze meer omzet gingen draaien.
Maar wat schoot ik er zelf mee op dat deze mensen me aardig vonden? Helemaal niets.
2. Houd focus in je werk. Bepaal een strategie voor je bedrijf en wijk daar niet zomaar vanaf.
Nu ik dit doe heb ik gemerkt dat het makkelijker is om nee te zeggen tegen bepaalde klanten. Zo maak ik geen websites of webshops meer, heb ik werkzaamheden voor klanten die niet meer passen in mijn plan uitbesteed aan andere professionals en neem ik geen opdrachten meer aan die niet passen bij de richting waarin ik met mijn bedrijf naartoe wil.
Dit geeft zoveel meer lucht en ruimte! Had ik veel eerder moeten doen.
3. Je privéleven is belangrijker dan je werk.
Ik maak bewust meer tijd vrij voor mijn gezin. Zo gaan we af en toe op vrijdagmiddag zwemmen, omdat de kinderen dan vrij zijn. Als de juffen vragen om ouders die willen helpen met spelletjesmiddag of een uitstapje, dan ben ik regelmatig van de partij. En elke donderdag ga ik ergens lunchen met mijn man. Die quality time is zo belangrijk. Ik wil niet dat mijn kinderen mij later herinneren als iemand die altijd maar aan het werk was.
Natuurlijk werk ik veel. Dat is een bewuste keuze, omdat ik het gewoon heel erg leuk vind, er voldoening uit haal en super trots ben op wat mijn klanten bereiken. Maar ik zorg er ook voor dat ik genoeg quality time aan mijn gezin en vrienden besteed.
Afgelopen maandagavond was ik bijvoorbeeld bij een vriendin. We zijn samen opgegroeid, tot ik op mijn 14e verhuisde naar een andere stad. Daarna zagen we elkaar soms maanden niet en er is ook een periode geweest dat we jaren nauwelijks contact hadden. Door 1 simpele trick zien we elkaar nu elke maand.
Wat voor ons perfect werkt: elke keer als we elkaar zien plannen we meteen een volgende date.
Met mijn businessbuddy doe ik dat ook. Gelijk een nieuwe afspraak plannen als je elkaar gezien hebt. Zo voorkom je dat je elkaar maanden niet spreekt en dat je elke week opnieuw denkt: “ik moet echt die persoon weer eens bellen om een afspraak te maken.” Want voordat je het weet zijn er weer 3 maanden voorbij.
Ik ben benieuwd naar jouw mening. Vind jij het soms ook lastig om ‘zakelijk’ te zijn en niet over je heen te laten lopen? Of herken je het juist helemaal niet? (Good for you!)
Voor wie dit wel herkent kan ik het boek Nice girls don’t get the corner office van harte aanbevelen. Hiermee maak je korte metten met ‘lieve meisjes gedrag’, zoals de auteur het noemt. Want met een beetje een zakelijke instelling bereik je zoveel meer!
